Dracula, het Frankenstein -monster, de onzichtbare man en de mummie. En laten we natuurlijk de Wolf -man niet over het hoofd zien. Deze iconische monsters zijn in de loop der jaren geëvolueerd en overstijgen hun oorspronkelijke interpretaties terwijl ze het publiek in generaties lang angsten. Onlangs hebben we Robert Eggers ons nog een Dracula zien brengen in de vorm van Nosferatu , Guillermo del Toro werkt aan een nieuwe Frankenstein, en nu geeft schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn unieke draai aan de wolfman.
De vraag rijst: hoe zorgt een filmmaker als Whannell ervoor dat het moderne publiek om nog een weerwolffilm geeft, vooral The Wolf Man? Hoe maken deze filmmakers, zoals Whannell het zegt, deze klassieke monsters weer zowel eng als relevant?
Om dit te verdiepen, bewapen je jezelf met fakkels, wolfsbane en inzet en bereid je je voor om de metaforen binnen deze monsterverhalen te verkennen. We hadden de gelegenheid om met Whannell te praten over de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn benadering om geliefde personages zoals The Wolf Man in 2025 nieuw leven in te blazen, en waarom deze verhalen vandaag nog steeds belangrijk zijn!