Dyrektor generalny Netflix: Wizyty teatralne przestarzałe, oszczędzanie Hollywood

Ted Sarandos, dyrektor generalny Netflix, odważnie stwierdził, że gigant streamingowy „ratuje Hollywood”, sugerując, że tradycyjna praktyka teatru staje się przestarzała dla większości widzów. Przemawiając na szczycie Time100, Sarandos bronił roli Netflixa wśród tła produkcji odejścia od Los Angeles, kurczącego się okna teatralnego, malejących doświadczeń odbiorców i niespójnych wyników kasowych. Podkreślił podejście zorientowane na konsumenta Netflix, mówiąc: „Dostarczamy program w sposób, w jaki chcesz go obejrzeć”.

Zwracając się do spadku w kinie, Sarandos zadał retoryczne pytanie: „Co próbuje nam powiedzieć konsument? Że chcieliby oglądać filmy w domu”. Chociaż wyraził osobiste zamiłowanie do wizyt kinowych, nazwał teatr jako „przestarzały pomysł dla większości ludzi”, chociaż przyznał, że nie jest to uniwersalne.

Biorąc pod uwagę stanowisko Sarandosa w Netflix, jego rzecznictwo w strumieniowym przesyłaniu tradycyjnym kinom jest zgodne z interesami firmy. Wyzwania Hollywood są widoczne, a filmy takie jak „Inside Out 2” i „film Minecraft” próbują wzmocnić branżę, nawet gdy niegdyś wiarygodne hity Marvela odczuwają zmienne sukces.

Pytanie, czy wizyty kinowe są przestarzałe, nadal wywołuje debatę. Weteran aktor Willem Dafoe ubolewał nad trendem oglądania filmów w domu, zauważając, że poziom zaangażowania różni się znacznie. „Co jest tragiczne, ponieważ rodzaj uwagi, którą ludzie zwracają w domu, nie jest taka sama” - zauważył. Dafoe podkreślił społeczny aspekt kina, podkreślając, w jaki sposób filmy ułatwiają dyskusje i wspólne doświadczenia, które często są tracone w fragmentarycznych nawykach widokowych odbiorców domowych.

W 2022 r. Uznany reżyser Steven Soderbergh rozważał przyszłość kin w erze streamingowej. Uznając ciągłe atrakcyjność wrażeń kinowych, podkreślił znaczenie angażowania młodszych odbiorców w celu zapewnienia długowieczności teatrów. „Wciąż jest atrakcyjność do oglądania filmu w kinie. To wciąż świetny cel”-stwierdził Soderbergh, podkreślając potrzebę strategicznego programowania i zaangażowania publiczności w celu utrzymania tradycji kinowej. Uważał, że przyszłość teatrów zależy nie od terminu wydań, ale zdolności do przyciągania i zatrzymywania odbiorców przez pokolenia.