Ubisoft's nieuwste uitstapje naar de Animus transporteert ons naar de tumultueuze Sengoku -periode van Japan met Assassin's Creed Shadows. Deze aflevering stelt ons kennis met opmerkelijke historische figuren zoals Fujibayashi Nagato, Akechi Mitsuhide en de intrigerende Afrikaanse Samurai, Yasuke, die onder Oda Nobunaga diende. Net als bij eerdere inzendingen in de serie combineert het spel vakkundig feit en fictie om een aangrijpend verhaal van wraak, verraad en moord te maken. Hoewel de verhaallijn fantastische elementen zoals Yasuke kan bevatten die XP moeten verzamelen om een gouden wapen te hanteren, maakt het allemaal deel uit van de kenmerkende mix van geschiedenis en verbeelding van de franchise.
Assassin's Creed staat bekend om zijn historische fictiebenadering, die historische hiaten gebruikt om verhalen te weven van een geheim genootschap dat de wereld wil domineren door de mystieke artefacten van een oude beschaving. De toewijding van Ubisoft aan het creëren van meeslepende open-wereld omgevingen gebaseerd op zorgvuldig onderzoek is lovenswaardig. Het is echter essentieel om te erkennen dat deze games niet bedoeld zijn als historische schoolboeken. De ontwikkelaars veranderen vaak historische feiten om het vertellen van verhalen te verbeteren en creëren wat kan worden gezien als 'historische onnauwkeurigheden'.
Hier zijn tien gevallen waarin Assassin's Creed de geschiedenis creatief heeft herschreven:
De iconische rivaliteit tussen de Assassins en de Knights Templar is volledig fictief. Historisch gezien is er geen bewijs dat deze twee groepen ooit bezig zijn met het langdurige conflict dat in de spellen wordt afgebeeld. De Assassins en Tempeliers, opgericht in respectievelijk 1090 en 1118, bestonden ongeveer 200 jaar naast elkaar en werden ontbonden door 1312. Hun enige gedeelde historische context waren de Crusades, die alleen de Creed Game van de eerste Assassin in overeenstemming is met chronologisch.
In Assassin's Creed 2 en Brotherhood botst Ezio met de familie Borgia, geleid door kardinaal Rodrigo Borgia, die paus Alexander VI wordt. De game suggereert een Borgia -plot waarbij de mystieke appel van Eden betrokken is om de mensheid te beheersen, een verhaal dat volledig is uitgevonden door Ubisoft. Bovendien wordt de weergave van de borgia als schurk, met name Cesare Borgia als een incestueuze psychopaat, overdreven voorbij historische archieven, die meestal gebaseerd zijn op geruchten.
In dezelfde spellen wordt Niccolò Machiavelli afgebeeld als een belangrijke bondgenoot van Ezio en leider van de Italiaanse moordenaars. Dit is een grimmige afwijking van de geschiedenis, omdat de politieke filosofieën van Machiavelli botsten met de ideologie van de moordenaar. In werkelijkheid respecteerde hij de sluwheid van de Borgias en diende hij zelfs onder Cesare Borgia en beschouwde hij hem als een effectieve heerser.
Assassin's Creed 2 toont de vriendschap van Leonardo Da Vinci met Ezio, die zijn humor en charisma nauwkeurig vastlegt. Het spel past zijn tijdlijn echter aan, waardoor hij eerder van Florence naar Venetië wordt verplaatst dan historisch nauwkeurig om aan te passen aan de avonturen van Ezio. Hoewel de ontwerpen van Da Vinci voor wapens en een vliegende machine worden gekenmerkt, is er geen bewijs dat deze ooit tijdens zijn leven zijn gerealiseerd.
De Boston Tea Party in Assassin's Creed 3 wordt getransformeerd van een vreedzaam protest in een gewelddadige confrontatie. De hoofdrolspeler van de game, Connor, verandert het evenement in een bloedbad, waardoor het historische niet-gewelddadige karakter van het protest aanzienlijk wordt gewijzigd. Bovendien schrijft het spel de organisatie van het evenement toe aan Samuel Adams, ondanks historische onzekerheid over zijn rol.
Connor, een Mohawk in Assassin's Creed 3, sluit aan bij de Patriots tegen de Britten, in tegenstelling tot de historische Mohawk -alliantie met de Britten. Deze weergave heeft debat onder historici aangewakkerd, omdat het een zeer onwaarschijnlijk scenario vertegenwoordigt. Het weerspiegelt echter de "wat als?" benadering van geschiedenis.
De afbeelding van Assassin's Creed Unity van de Franse revolutie schrijft de opstand toe aan een Tempeliersamenzwering, waardoor de complexe sociaal-economische factoren die tot de echte revolutie hebben geleid, vereenvoudigt. De weergave van het spel van het bewind van angst als de hele revolutie, en de suggestie dat de Tempeliers een voedselcrisis orkestreerden, wijkt aanzienlijk af van historische oorzaken.
Unity's weergave van de uitvoering van koning Louis XVI suggereert een nauw betwiste stemming, zwaaiend door de beslissing van een enkele Templar. In werkelijkheid was de stemming een duidelijke meerderheid ten gunste van uitvoering. De game bagatelliseert ook de wijdverbreide publieke woede tegen de aristocratie, in plaats daarvan gericht op een veronderstelde Tempeliers.
Assassin's Creed Syndicate Imagineert Jack the Ripper als een malafide moordenaar die de controle over de London Brotherhood grijpt. Deze verhalende wending verandert de historische seriemoordenaar in een figuur van interne conflicten in de rangen van de moordenaar, ver verwijderd van het onopgeloste mysterie van de echte Jack the Ripper.
In Assassin's Creed Origins wordt de moord op Julius Caesar omlijst als een strijd tegen een proto-templar, waarbij hij zijn historische populariteit en hervormingen negeert gericht op het profiteren van het gewone volk. De afbeelding van het spel vereenvoudigt de complexe politieke motivaties achter de moord en kijkt uit over de daaropvolgende burgeroorlog en de opkomst van het Romeinse rijk.
Assassin's Creed's Creative Liberties with History zijn een kenmerk van zijn verhalen. Terwijl de games streven naar authenticiteit in hun instellingen en personages, geven ze prioriteit aan het verhaal boven historische nauwkeurigheid. Deze aanpak heeft debatten aangewakkerd over het belang van historische trouw in videogames. Wat zijn uw mening over de benadering van Assassin's Creed om historische waarheden te buigen? Deel uw favoriete voorbeelden in de reacties hieronder.