Yoko Taro okrzyknie ICO jako przełomowe arcydzieło

Yoko Taro, wizjoner uznanych tytułów, takich jak Nier: Automata i Drakengard, często mówił o głębokim wpływie ICO na branżę gier wideo jako medium do ekspresji artystycznej. Wydany w 2001 roku na PlayStation 2, ICO szybko zyskał kult z powodu minimalistycznego projektu i bez słowa, które wyróżniają go od współczesnych.

Taro podkreślił, w jaki sposób podstawowy mechanik ICO - kierując postać Yorda, trzymając ją za rękę - rewolucjonizowane konwencje rozgrywki swojej epoki. „Gdyby ICO nosił walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące doświadczenie” - zauważył Taro. Podkreślił, że wymóg gry, aby gracze prowadzili inną postać, było przełomowe, kwestionując tradycyjne pojęcia interaktywności w grach.

W tym czasie projektowanie gier często uważano, czy pozostał wciągający, nawet gdy wszystkie elementy na ekranie zostały zredukowane do prostych kostek. ICO jednak przeciwstawił się temu trendowi, ustalając priorytety rezonans emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Według Taro gra pokazała, że ​​sztuka i narracja mogą przekroczyć swoje role jako zwykłe tło gry, stając się niezbędnymi elementami tego doświadczenia.

Opisując ICO jako „epokę”, Taro przypisał mu przekształcenie trajektorii rozwoju gier. Pochwalił grę za pokazanie, że gry wideo mogą nadać głębokie znaczenie poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne projektowanie.

Oprócz ICO, Taro zacytował dwie inne wpływowe gry, które wywarły trwałe wrażenie zarówno dla niego, jak i branży: Undertale autorstwa Toby Fox i Limbo autorstwa Playdead. Twierdził, że tytuły te przekroczyły granice tego, co można wyrazić za pośrednictwem interaktywnych mediów, udowadniając, że gry wideo są w stanie zapewnić głębokie doświadczenia emocjonalne i intelektualne.

Dla fanów pracy Yoko Taro jego podziw dla tych gier oferuje cenny wgląd w kreatywne inspiracje za jego własnymi projektami. Podkreśla również ciągłą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.