Assassin's Creed 2 i 3: The Pinnacle of Series Writing

Jeden z najbardziej niezapomnianych momentów z całej serii Assassin's Creed występuje wcześnie w Assassin's Creed 3, kiedy Haytham Kenway wykonuje zadanie zebrania swojego zespołu rzekomych zabójców w Nowym Świecie. Zwrot, gdy gracze, początkowo doprowadzili do przekonania, że ​​podążają za bohaterem, odkryj prawdę po usłyszeniu wypowiedzi Haytama na temat Creed Templara: „Niech ojciec zrozumienia nas poprowadzi”. Użycie Haythama ukrytego ostrza i jego charyzmatycznego zachowania, przypominającego Ezio Auditore, przekonująco przedstawiał go jako bohatera do tego momentu, czyniąc objawienie o wiele bardziej wpływowe.

Ten zaskakujący zwrot narracyjny uosabia szczyt potencjału opowiadania historii Assassina. Oryginalna gra położyła podstawę z intrygującą koncepcją śledzenia, zrozumienia i eliminowania celów, ale walczyła z brakiem osobowości zarówno w bohatera Altaïra, jak i jego celach. Assassin's Creed 2 poprawił się, wprowadzając kultowe Ezio, ale wciąż nie było w opracowywaniu swoich przeciwników, takich jak rozczarowująca Cesare Borgia w Assassin's Creed: Brotherhood. Dopiero Assassin's Creed 3, na tle rewolucji amerykańskiej, Ubisoft naprawdę poświęcił wysiłek, aby rozwinąć zarówno Huntera, jak i The Polisted. Takie podejście stworzyło bezproblemowy przepływ narracji od konfiguracji do wypłaty, uderzając delikatną równowagę między rozgrywką a historią, którą serial musi jeszcze powtórzyć.

Niedostatecznie uzasadnione AC3 zawiera najlepszą saldę rozgrywki i historii serii. |. Zdjęcie: Ubisoft

Pomimo pozytywnego odbioru obecnej ery serii zorientowanej na RPG, wśród graczy i krytyków występuje konsensus, że Assassin's Creed odczuwa spadek. Debaty wiążą się wokół potencjalnych przyczyn, takich jak coraz bardziej fantastyczne elementy, takie jak walkę z bogami, takimi jak Anubis i Fenrir, lub wprowadzenie różnorodnych opcji romansowych i wykorzystanie postaci historycznych, takich jak Yasuke w Creed Shadows Assassin. Uważam jednak, że źródłem tego problemu jest stopniowe odejście z serii od narracji opartych na postaciach, teraz przyćmione przez ekspansywne środowiska piaskownicy.

Z czasem Assassin's Creed ewoluowało z korzeni adwokackich w celu włączenia elementów RPG i na żywo, w tym drzew dialogowych, systemów poziomowania opartych na XP, skrzynek łupów, mikrotransakcji i dostosowywania sprzętu. Jednak w miarę, jak gry wzrosły, czuli się również coraz bardziej puste, nie tylko w swoich powtarzalnych misjach bocznych, ale także w głównym opowiadaniu historii.

Podczas gdy gra taka jak Assassin's Creed Odyssey oferuje więcej treści niż jego poprzednik, Assassin's Creed 2, większość z nich wydaje się powierzchowna i słabo rozwinięta. Wprowadzenie wyboru gracza w dialogu i działaniach, które mają na celu zwiększenie zanurzenia, często ma odwrotny skutek. W miarę rozwoju skryptów, aby pomieścić różne scenariusze, tracą polski i głębokość znaleziony w bardziej skoncentrowanych narracjach z wcześniejszej epoki adwokackiej akcji, która pozwoliła na dobrze zdefiniowane postacie nienaruszone przez kaprysy wyboru gracza.

Ta zmiana spowodowała interakcje, które bardziej przypominają radzenie sobie z ogólnymi NPC niż angażowanie się ze złożonymi postaciami historycznymi, co stanowi wyraźny kontrast z bogatą historią epoki Xbox 360/PS3. Kultowe momenty, takie jak wyzywające przemówienie Ezio po pokonaniu przejmującej monologu Savonaroli lub Haythama po jego śmierci z rąk jego syna Connora, pokazują wysokiej jakości pisanie tego okresu:

„Nie myśl, że mam zamiar pieścić twój policzek i powiedzieć, że się myliłem. Nie będę płakać i zastanowię się, co mogło być. Jestem pewien, że rozumiem. Mimo to jestem z ciebie dumny. Wykazałeś wielkie przekonanie. Siła. Odwaga. Wszystkie szlachetne cechy. Powinienem był cię zabić dawno temu”.

Haytham Kenway jest jednym z najbogatszych złoczyńców Assassin's Creed. |. Zdjęcie: Ubisoft

Jakość narracyjna również spadła na inne sposoby. Współczesne gry często upraszczają dychotomię moralną między zabójcami i templarami, podczas gdy wcześniejsze wpisy zamazały te linie. W Assassin's Creed 3, każdy upadły templarium rzuca wyzwanie przekonaniom Connora, a postacie takie jak William Johnson sugerują, że templariusze mogły uniemożliwić ludobójstwo Indianom lub Thomasowi Hickeyowi odrzucając misję zabójców jako nieosiągalną. Perspektywa Benjamina Kościoła na Brytyjczyków jako ofiar zwiększa złożoność. Próby Haytha podważenia zaufania Connora do George'a Washingtona, później ujawniły, że zamówiły spalanie wioski Connora, pozostawiają graczom więcej pytań niż odpowiedzi, wzmacniając narrację.

Zastanawiając się nad „Historią serialu, trwałym urokiem„ rodziny Ezio ”skomponowanej przez Kyd Kydów z Assassin's Creed 2, który stał się oficjalnym tematem serii, podkreśla oparte na postaciach koncentrację ERA PS3. Te gry, zwłaszcza Assassin's Creed 2 i Assassin's Creed 3, koncentrowały się na osobistych narracjach, takich jak trauma Ezio na temat straty jego rodziny. Chociaż doceniam ekspansywne budowanie światów i graficzne postępy w obecnych grach Assassin's Creed, mam nadzieję, że franczyza powróci do tworzenia ściśle skoncentrowanych, opartych na postaciach historii, które początkowo urzekały fanów. Niestety, w branży coraz bardziej faworyzujących rozległe piaskownicy i modele usług na żywo, taki zwrot może nie być zgodny z „dobrym biznesem”.