„Doom: The Dark Eges inspirowane maruderem Eternala”

Kiedy reżyser Hugo Martin zaprezentował mantrę „Stand and Fight” za Doom: The Dark Ages podczas programistów Xbox Direct na początku tego roku, natychmiast wzbudziło moje zainteresowanie. Ta koncepcja wyraźnie kontrastuje z poprzednim tytułem ID Software, Doom Eternal, znanego z szybkiego, ciągle poruszającego się walki. Jednak w wiecznym jest jeden wrog, który ucieleśnia ten „stań i walcz” etos - Huncwot. Często uważany za najbardziej kontrowersyjnego wroga z serii Doom, maruder jest uwielbiany przez niektórych, w tym ja, i pogardzany przez innych. W momencie, gdy zdałem sobie sprawę, że klucz do opanowania walki w ciemnych wiekach polegał na reakcji na jasnozielone światła - ten sam mechanik kluczowy dla pokonania marudera - wiedziałem, że jestem w pełni na pokładzie.

Zapewniamy, że ciemne wieki nie ogranicza cię do frustrującego pojedynku, takiego jak spotkania Eternala. Podczas gdy wprowadza Huntera Agaddona, wroga z kuloodporną tarczą i śmiercionośnymi atakami, esencja trudnych bitew Eternal jest wpleciona w tkaninę każdego wroga w ciemnych epokach. Pojęcia, które sprawiły, że Marauder był wyjątkowy, zostały ponownie wyobrażone i zintegrowane z podstawowym systemem bojowym gry, co skutkuje spotkaniami, które zachowują strategiczną głębię walk Marauder bez związanej z nią frustracji.

Marauder jest wyjątkowym przeciwnikiem w Doom Eternal. Zazwyczaj bitwy w wieczności wymagają biegania po arenie, przecinaniu słabszych wrogów i żonglowaniu większymi zagrożeniami. Eternal został opisany jako gra zarządzania, w której nie tylko obsługujesz zasoby, ale także zarządzasz polem bitwy przy użyciu prędkości, przestrzeni i szeregu broni. Jednak Marauder zakłóca ten przepływ, wymagając niepodzielnej uwagi, często w konfrontacjach jeden na jednego. Kiedy pojawia się pośród innych wrogów, najlepszą strategią jest uniknięcie jego ataków, wyczyszczenie otaczających mobów, a następnie stawienia czoła czołowi.

Huncwot Doom Eternal jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wrogów w historii FPS. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda

„Stań i walcz” w Doom Eternal nie oznacza stania w bezruchu; Chodzi o kontrolowanie pola bitwy poprzez strategiczne pozycjonowanie. Zbliżaj się do marudera, a on uderzy cię niemal nieuniknionym wybuchem strzelby. Wycofaj się zbyt daleko, a on obfituje cię pociskami, które łatwiej się uniknąć, ale trzymaj cię poza zasięgiem na jego huśtawkę topora. Kluczem jest sprowokowanie ataku topora, ponieważ Huncwot jest wrażliwy tylko podczas jego nagrywania. Jego tarcza energetyczna pochłania wszelkie strzały, więc musisz doskonale ustawić się, aby wykorzystać to krótkie okno podatności. Kiedy jego oczy migają jasnozielone, to twój sygnał do uderzenia.

W Doom: The Dark Eges, jasnozielone błyski również odgrywają również kluczową rolę. W hołdzie z korzeniami serii Demony uwolnią salwy pocisków przypominające Bullet Hell. W tych salwach specjalne zielone pociski mogą być sparowane za pomocą nowej tarczy Zagłady Slayera, wysyłając je z powrotem do atakujących. Początkowo jest to taktyka obronna, ale w miarę postępów i odblokowania systemu run tarczy staje się potężnym ruchem ofensywnym, zdolnym do oszałamiających demonów z piorunem lub aktywacji armaty z automatycznego ukierunkowania na ramię.

Prowadzenie pola bitew Dark Eges obejmuje angażowanie się w szereg skupionych bitew jeden na jednego z różnymi potężnymi demonami. Podczas gdy przetrwanie nie zależy wyłącznie od reakcji na zielone światła, opanowanie run tarczy sprawia, że ​​parowanie istotnej części arsenalu. Integracja tego ze strategią bojową ujawnia, że ​​mechanicy Parry Eges dzielą pokrewieństwo z spotkaniami Eternal. Musisz znaleźć optymalną odległość, ponieważ demony nie wystrzeliwują pocisków z bliska, a kiedy pojawią się zielone kule, musisz ustawić się, aby je przechwycić. Podobnie jak w przypadku Maraudera, szybkie odruchy są niezbędne do wykonania parry, wymagając ciągłego skupienia się podczas poruszania się przez pola bitewne.

Główną krytyką Maraudera było zakłócenie przepływu zagłady Eternala, wymagające innego podejścia niż reszta gry. Właśnie dlatego doceniam Huncwot; Podczas gdy Eternal prosi cię o wykonanie baletu, Marauder wymaga przerwania. Eternal była grą, która złamała tradycyjne zasady strzelców z perspektywy pierwszej osoby, zmuszając graczy do przemyślenia zarządzania zasobami, wyborem broni i taktyk zaręczynowych. Marauder zakwestionował nawet te nowe zasady, przedstawiając ostateczny test. Chociaż lubię to wyzwanie, rozumiem, dlaczego wielu uznało to za frustrujące.

!

DOOM: The Dark Eges rozwiązuje ten problem, włączając różne „tańce” do swojego systemu bojowego. Każdy główny wróg ma swój unikalny zielony pocisk lub strajk w zwarciu, wymagający różnych strategii. Na przykład Mancubus strzela szerokim „ogrodzenia” energii z zielonymi „filarami” na końcach, co wymaga splotu do parowania. Pusta wysyła salwy śmiertelnych sfer, zmuszając cię do sprintu i odchylenia, jakby grał w śmiertelną grę w tenisa. Revenant uważnie naśladuje Maraudera, pozostając niewrażliwy, dopóki nie odrzucisz zielonych czaszek wystrzelonych na naprzemienne wzory.

Z każdym demonem wymagającym unikalnej pracy nóg, wprowadzenie nowych wrogów wydaje się raczej naturalne niż destrukcyjne. Agaddon Hunter i Komodo stanowią poważne wyzwania związane z ich intensywnymi kombinacją w zwarciu, ale zanim się pojawią, jesteś już przyzwyczajony do dostosowania się do ruchu i reakcji. Kontrastuje to z maruderem w Eternal, gdzie mechanicy gry koncentrowała się na użyciu określonej broni dla określonych wrogów, a nie na pozycji i taktyce oparte na reakcji potrzebne do pokonania go.

Projekt Maraudera nie był problemem; To jego nieoczekiwane łamanie zasad wyrzuciło graczy. Doom: The Dark Ages przygotowuje Cię do podobnych wyzwań, czyniąc mechaniki opartej na reakcji podstawową częścią doświadczenia od samego początku, a nie nagłej zmianie w połowie gry. Podczas gdy ta zmiana sprawia, że ​​wyzwanie jest mniej intensywne - okno Parry jest bardziej wybaczające niż błysk oka Maraudera - esencja strategii Maraudera - synchronizującej z wrogiem, czekając na odpowiedni moment i uderzający, gdy pojawia się zielone światło - jest obecne w każdym spotkaniu. DOOM: The Dark Ages oferuje świeże spojrzenie na te pomysły, ale pozostają one niewątpliwie znajome. Stoisz i walczysz.