"New Oblivion: Remake -uiterlijk, Remaster -gameplay"

Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 naar Tamriel, berucht vanwege zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige landschappen met lage resolutie, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel tot nu toe. Na talloze HD -remasters te hebben meegemaakt, zoals de Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered , die nauwelijks afwijkden van hun Xbox 360 -oorsprong, was ik sceptisch. Toch was het feit dat ik de keizerlijke stad zag, een plaats die ik bijna twee decennia geleden verkende, nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, buiten geloof. Bovendien heeft de game verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en talloze andere details. Het deed me vragen of Bethesda en virtuo's het project verkeerd hadden genoemd. Moet dit niet de Oblivion -remake zijn in plaats van een remaster?

Het lijkt erop dat ik niet de enige was die hierover nadenkt. Veel fans, en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , vonden dat de term "remaster" misschien niet volstaat. Ondanks mijn eerste twijfels, na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, werd het duidelijk - Oblivion Remastered kan als een remake verschijnen, maar het speelt fundamenteel als een remaster.

Virtuo's hebben veel moeite gedaan om ervoor te zorgen dat de vergetelheid eruit ziet als een remake. Ze hebben elk actief helemaal opnieuw ontworpen, wat betekent dat alles van bomen tot zwaarden tot afbrokkelende kastelen gloednieuw is. Deze revisie stemt het spel uit met moderne grafische normen, met verbluffende texturen, verlichting en een nieuw fysica -systeem dat elke pijl- en wapeneffect realistisch voelt. Elk NPC -model is een nieuwe creatie, maar ze behouden de essentie van de personages uit 2006. Dit gaat niet over het herscheppen van wat we ons herinneren; Het gaat erom wat uitzonderlijk is volgens de normen van 2025. Als ik dit had gezien voordat de geruchten van de remaster begonnen, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6 .

Naast visuals heeft de gameplay belangrijke updates gezien. Combat voelt meer impactvol aan, waarbij het Longsword niet langer op een ballon lijkt. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames, zijn vernieuwd. Het oorspronkelijke nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van Oblivion en Skyrim -benaderingen, en spelers kunnen nu sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen zou je kunnen beweren dat we in remake -territorium zijn.

De terminologie rond remasters en remakes blijft echter troebel. Er zijn geen strikte industrienormen en termen worden vaak losjes gebruikt. Rockstar's "Definitieve Edition" van de Grand Theft Auto Trilogy behoudt bijvoorbeeld zijn blocky PS2 -wortels met alleen opgeheven texturen en moderne verlichting, terwijl de crash Bandicoot N. Sane Trilogy , een remaster, een volledig nieuwe grafische activa bevat die het een eigentijds gevoel geven. Remakes zoals Shadow of the Colossus en Demon's Souls van Bluepoint zijn opgebouwd vanaf de grond, maar blijven trouw aan het origineel, terwijl Resident Evil 2 Gameplay opnieuw ontwerpt met behoud van de structuur. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte gaan verder, reviseren ontwerp, script en zelfs verhaalelementen. Deze diversiteit suggereert dat we misschien duidelijkere definities nodig hebben. Traditioneel werden remakes games opnieuw opgebouwd in moderne motoren, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Tegenwoordig kan een remaster beter worden gedefinieerd als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine gameplay -verbeteringen, terwijl een remake de game fundamenteel opnieuw ontwerpt. Onder dergelijke definities kunnen games zoals Demon's Souls en Metal Gear Solid: Delta worden beschouwd als remasters, waarbij de term "remake" wordt gereserveerd voor games die echt nieuwe kijk op oude ideeën bieden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Dus, is deze nieuwe versie van Oblivion een remake of een remaster? Na het spelen is het duidelijk dat Oblivion Remastered toepasselijk wordt genoemd. De nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing maken het er gloednieuw uit, maar in de kern behoudt het de structuur en het gevoel van het originele spel. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De essentie van dat vorige tijdperk is voelbaar. Het is duidelijk in de laadschermen die achter elke deur verschijnen, de verwarrende overtuiging-minigame die ondanks de interface-update onzinnig blijft, de simplistische stadsontwerpen die doen denken aan podiumsets, de onhandige dwalende NPC's, de nog steeds bedervende gevechten en de bewaarde bugs en glitches die de eigenzinnige charme toevoegen aan de originele charme.

Slechts enkele maanden geleden toonde Obsidiaan een visie op de toekomst voor de Elder Scrolls -serie, met zijn geavanceerde gevechts- en exploratiesystemen die vergetelheid werden geremasterd gevoel gedateerd. Toch schijnt deze geremasterde klassieker nog steeds helder in 2025. De magie van zijn wereld, zijn open velden vol met mysteries, en zijn ambitieuze kenmerken zoals dynamische goblin -oorlogen en boeiende queststructuren, blijven boeiend. Hoewel sommige van zijn mechanica en niveau ontwerpen verouderd aanvoelen, voelt de old-school benadering van de game van Player Freedom verfrissend in het huidige gaminglandschap van vandaag. De dialoog en onderling verbonden systemen missen echter finesse en het niveauontwerp voelt oud. Een remake zou deze aspecten hebben bijgewerkt, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden, niet opnieuw voorgesteld.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes volledig nieuwe producties, terwijl remasters bestaande films zijn verbeterd om aan moderne visuele normen te voldoen. Ondanks hun prachtige 4K -restauraties zijn klassiekers als Jaws en The Godfather onmiskenbaar producten van de jaren 1970. Evenzo is de vergetelheid als een high-definition restauratie van een klassieke film. Het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste en herschept zijn "buitenkant" in een nieuwe motor, maar in de kern blijft het een product van de jaren 2000. Als Alex Murphy, uitvoerend producent bij Virtuo's, zei het toepasselijk tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van hebben gehouden."

Oblivion Remastered doet zijn naam aan en mag niet worden onderschat. In plaats van het een remake te labelen, moeten we het gebruiken als de benchmark voor remasters van andere AAA -studio's. Dit is de standaard waar Mass Effect Legendary Edition op had moeten gaan, en wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten bereiken. Oblivion Remastered is een bewijs van passie en toewijding, die eruit ziet als een remake maar spelen als een liefdevol bewaarde remaster, en dat is precies hoe het zou moeten zijn.